Er zijn verschillende soorten kunstgrasvelden. De zgn. 2e generatie kunstgras is een dichte mat die er van boven uit ziet als een dicht tapijt. Het is geschikt voor hockey en tennis, maar minder geschikt voor voetbal. Voor het voetbal is daarom een 3e generatie kunstgras ontwikkeld waarbij de vezels en de polen langer zijn en verder uit elkaar staan. Ook wordt dit type kunstgras gekenmerkt door de rubberen korreltjes die tussen de vezels wordt gestrooid. Het zijn met name deze korreltjes waarover zorgen bestaan, maar die hebben we op een hockeyveld dus niet!

In de hockeysport zie je water- en zandvelden. Beide velden zijn kunstgrasvelden. Een zandveld is een goede, maar iets goedkopere manier om een hockeyveld aan te leggen, maar voor de beleving van de sport geeft men vaak de voorkeur aan een waterveld. Op een waterveld is de balsnelheid beter. Als je valt dan val je zachter en heb je minder last van irritatie van de huid als gevolg van wrijving. Maar watervelden zijn prijzig en daardoor zie je er meer bij topclubs dat bij amateurclubs.

MHC Leusden heeft de beschikking over één volledig waterveld (veld 1) en een semiwaterveld (veld 4).

Oók verscheen kort geleden een bericht in de pers over de grote hoeveelheden water die over watervelden worden uitgesproeid en het feit dat dit niet duurzaam zou zijn. Hoe zit dát dan bij ons?

Een kunstgrasveld kan worden besproeid met leidingwater of grondwater. De keuze voor oppervlaktewater, bijvoorbeeld uit slootjes, wordt niet vaak gemaakt vanwege het risico op algengroei – wat de velden glibberig en gevaarlijk maakt.

Het veld van MHC Leusden wordt  besproeid met opgevangen regen- en grondwater in een bassin dat zich achter het clubhuis bevindt.