Tijdens de sessies over spelregelkennis, de Arbitragecommissie tijdens een seizoen organiseert, komt ook aan de orde dat scheidsrechters minimaal een half uur voor de wedstrijd aanwezig zouden moeten zijn. Je hebt namelijk best wel een hoop te doen voordat de bal gaat rollen. Voorstellen aan de coaches, de toss, een soort van warming-upje en kijken of de doelen nog oké zijn. Dat getrek aan de netten, wat je ons vaak ziet doen, komt misschien een beetje overdreven over. Maar als je een keer hebt meegemaakt dat een bal bij een shot op doel binnen de palen dwars door het zijnetje verdween en jij strak ‘uitslaan’ stond aan te wijzen, neem je dat voortaan even mee in je controles met een tie-wrap in de aanslag. Daarna stemmen we af wie de zogenaamde ‘coachkant’ van het veld neemt en wie de publiekskant. Soms heb je, als bonus, aan de coachkant ook publiek. 

Het komt goed uit als je als scheidsrechter beschikt over een olifantenhuid. Ik bezit zelf meer eigenschappen van dit dier dan mij lief is, maar mijn huid zou wel wat dikker kunnen zijn. Daarom kies ik vaak de publiekskant, om de coach een beetje te ontlopen. Ik heb de neiging op diens opmerkingen te reageren en dat mondt niet altijd uit in gezellige onderlinge overeenstemming. 

Dat wil niet zeggen dat ik het aan de publiekskant altijd rustig heb. Ik heb vroeger wel eens voetbalwedstrijden gefloten en daar hoorde je af en toe de gebruikelijke, één- of maximaal tweelettergrepige scheldwoorden voorbijkomen die je op den duur maar als een compliment ging zien. Bij hockey zie ik daar wel een verschil. Er wordt over het algemeen minder gescholden maar gebeurt het wel, dan zijn het vaker geschreeuwde volzinnen. Met argumenten enzo. Die dan een beetje in mijn hoofd gaan zitten en waarop ik dan ga reageren, omdat ze vaak niet helemaal kloppen. Ik pak er even twee uit. 

1. Het is niet erg als een bal bij een strafcorner niet uit de cirkel is geweest als een speler op doel slaat. Ik krijg dan vaak de suggestie om af te fluiten. Maar dat doe ik niet, want dat is geen overtreding. Wel geef ik uitslaan aan als de bal erin gaat. 
2. Een opzettelijke overtreding in de cirkel is niet perse een strafbal. De aanvaller op wie deze overtreding wordt begaan moet óf in balbezit zijn óf de mogelijkheid hebben in balbezit te komen. Het voorkomen van een doelpunt door middel van een overtreding is natuurlijk ook voldoende voor een strafbal. 

Ik snap heel goed dat de regels van het hockeyspel best uitgebreid zijn en dat het vaak moeilijk is om ze op de goede manier toe te passen. Daarom organiseren we als Arbitragecommissie, naast de opleiding tot clubscheidsrechter, elk seizoen allerlei kick-off- en opfrisavonden. We delen dan onder meer de informatie die we van de bond hebben ontvangen, zoals veranderingen in de regels. Zo is iedereen weer helemaal bij. Tip! Alle leden zijn daarbij van harte welkom, óók als je niet fluit maar vooral aanmoedigt! Hou de clubagenda in de gaten voor de nieuwe data aan de start van het volgende seizoen! 

Tenslotte nog even iets over die publiekskant. Over het algemeen is het daar reuzengezellig en ben ik altijd blij als er mensen zijn die interesse hebben in de wedstrijd die we fluiten. Het komt helaas ook voor dat mensen het lastig vinden om zich te gedragen en dat moet je als scheidsrechter dan voor lief nemen. Maar wel tot een bepaalde ondergrens natuurlijk. Als ik als supporter langs de lijn sta vind ik het ook wel eens moeilijk om steeds de goeie dingen te zeggen. Maar je gaat wat mij betreft wel door een dikke rode lijn als je een beginnende scheids vanaf een paar meter langs de kant als volwassene staat uit te schelden, zoals een bezoeker aan onze club onlangs besloot te doen.

Het geeft me een goed gevoel om te zien dat we hier als club kordaat op reageren. Zoiets hoort niet op onze club thuis, of bij welke club dan ook. Of het nou hockey of voetbal is.

MHC Leusden beschikt over een prachtige poule, goed opgeleide scheidsrechters. Dankzij de inzet van onze scheidsrechters kunnen alle hockeyers op ieder niveau elke week lekker hun wedstrijden spelen!